روان شناسی جدید پیروزی/ذهن اویز

اخیراً پیشرفتی محسوس در امر علم عصب‌شناسی رخ داده است. بشر به این کشف رسیده‌ است که مغز به‌طرز شگفت‌آوری قابل‌تغییر است. مغز آن‌قدر تغییر را ادامه می‌دهد تا خودش را با محیط سازگار کند؛ نورون‌ها هر زمان که مشغول به فعالیت می‌شوند تغییر می‌کنند. ما فهمیده‌ایم که می‌توانیم مسیرهای عصبی جدید در ذهنمان خلق کنیم. این مسیرهای عصبی با تکرار قوی و قوی‌تر می‌شوند، تا وقتی که رفتار ما تبدیل به عادتی جدید و رفتاری عادی می‌شود.

اگر مغز را یک‌سری جاده و خیابان‌های مسطح در نظر بگیریم، افکار ما به‌منزله ترافیک هستند. در گذشته فکر می‌کردیم ذهن مانند یک سخت‌افزار کامپیوتری است، اما علم عصب‌شناسی نشان داده که درواقع ما می‌توانیم ماهیت سخت‌افزار را با وارد کردن اطلاعات جدید تغییر دهیم. درواقع فقط اطلاعات قدیم را تکثیر نمی‌کنیم و قطعاً هیچ‌چیزی از ذهنمان پاک نمی‌شود. علم عصب‌شناسی ثابت کرده است که ما می‌توانیم بر ترس‌هایمان غلبه کنیم. می‌توانیم بر آسیب‌ ضربه‌های مغزی، حمله‌های قلبی یا هرگونه جراحتی چیره شویم. ما کشف کرده‌ایم که مغز باشکوه‌تر از آن است که فکرش را می‌کردیم و بسیار حرف‌شنوی دارد.

این کشفیات بیشتر فرضیه‌های پیشین من را از بین برده است. به‌عنوان‌مثال فرض من بر این بود که استعداد کاملاً ذاتی است: چابکی انگشتان، درک از رنگ‌ها، توانایی به یاد آوردن و کار کردن با اعداد. از نظر من همه اینها ذاتی بودند و نتیجه تغییرات ژنتیکی در والدین، پدر‌بزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و اجدادمان. عقیده‌ام بر این بود که نوزده استعداد ذاتی و قابل‌درک وجود دارد. من حدود پنجاه‌هزار نفر را تشویق کردم تا آزمون استعداد ذاتی را انجام دهند و ببینند در چه کاری تبحر دارند. این آزمونِ بر پایه علم کاملاً معروف بود و هنوز هم به‌عنوان بهترین منبع کشف استعدادهای ذاتی به‌شمار می‌رود، مخصوصاً وقتی می‌خواهید یک رشته تحصیلی یا یک شغل را انتخاب کنید. اما حالا از طریق علم عصب‌شناسی به این باور رسیده‌ام که شما می‌توانید کارهایی انجام دهید که توانایی انجام آن‌ها را نداشته‌اید.