نیچه/دفتر پژوهشهای فرهنگی
فریدریش ویلهِلم نیچه زاده ی ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ – درگذشته ی ۲۵ اوت ۱۹۰۰ فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری عمیق بر فلسفه ی غرب و تاریخ اندیشه ی مدرن بر جای گذاشته است. شاکله ی اصلی نوشته های نیچه از جدل فلسفی، شاعری، نقد فرهنگی و قصه تشکیل شده و در کنار آن به طور گسترده ای نیز به هنر، لغت شناسی، تاریخ، دین و دانش پرداخته شده است. نوشته‌های او در عین آنکه سرشار از جملات قصار و گوشه کنایه است، شامل مباحث بسیار دیگری همچون اخلاق، زیبایی شناسی، تراژدی، معرفت شناسی، خداناباوری و خودآگاهی نیز می گردد. بنیان های اصلیِ فلسفه ی او عبارتند از نقدهایی تند علیه حقیقت مطلق در دفاع از منظرگرایی، انگاره ی آپولونی و دیونیسی، نقدهایی تبارشناسانه بر دین و اخلاق مسیحی و نظریه او در این رابطه تحت عنوان اخلاق ارباب-برده‌ای، تصدیق زیبایی شناسانه ی هستی و وجود در واکنش به پدیده ی مرگ خدا و بحران عمیق هیچ انگاری، و تعریف سوژه بشری به عنوان تجلی گاه اراده های متنازع و در کشاکش که در مجموع با عنوان اراده قدرت شناخته می شود. نیچه در آثار بعدی اش مفاهیم تأثیرگذاری همچون اَبَر-مرد و بازگشت جاودان را مطرح کرد و به طور فزاینده ای با قدرت های خلّاقه ی فرد به عنوان نیرویی برای غلبه بر پیش فرض های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی و نیل به ارزش های نو و سلامت زیبایی شناسانه درگیر شد و به غور و تفحّص در باب آن ها پرداخت. از مشهورترین عقاید وی نقد فرهنگ، دین و فلسفه ی امروزی بر مبنای سؤالات بنیادینی درباره ی بنیان ارزش ها و اخلاق بوده است. نوشته های وی سبک تازه‌ای در زبان آلمانی محسوب می شد؛ نوشته هایی بسیار ژرف و پر از ایجاز، آمیخته با افکاری انقلابی که نیچه خود روش نوشتاری خویش را گزین گویی ها می نامید. یکی از مشهورترین جملات او خدا مرده است می باشد که بحث های فراوانی را پدید آورده است. این کتاب را نشر «دفتر پژوهش های فرهنگی» منتشر کرده و توسط فروشگاه اینترنتی هافکو به فروش می رسد.
