مرزبان نامه خطیب رهبر/صفی علیشاه
"مرزبان نامه" اثری است از سپهبد "مرزبان بن رستم" در قرن چهارم هجری که ابتدا به زبان مازندرانی به نگارش درآمد و سال ها بعد "سعدالدین وراوینی" اقدام به بازگردانی آن از زبان طبری به فارسی دری نمود. در نسخه ی پیش رو که به کوشش دکتر "خلیل خطیب رهبر" از اساتید به نام دانشگاه تهران تدوین شده، معانی واژه ها و جمله های دشوار در کنار شرح ابیات و بعضی از نکات کاربردی ادبی و دستوری ارائه شده است.
در این اثر گرانبهای تاریخی، که در دسته ادبیات تعلیمی قرار می گیرد و به لحاظ ساختار می توان آن را مشابه کلیله و دمنه دانست، مفاهیمی قابل توجه همچون آز و طمع، بخل و حسادت، دروغ گویی و ستیزه جویی در قالب داستانی از زبان حیوان و انسان نوشته شده است. در وسعت آموزشی و تعلیمی این اثر همین بس که می توان ریشه ی بسیاری از ضرب المثل های امروزی را در آن جستجو نمود.
"مرزبان نامه" به سبب ریشه ای که در تاریخ و قرهنگ این سرزمین دارد، اثری ارزشمند به حساب آمده و از دریچه ی داستان های کهن این مرز و بوم، خواننده را با زندگی و منش انسان های بزرگ، کردار آن ها و نوع برخوردی که با دیگران دارند، آشنا می نماید. به این جهت خواندن "مرزبان نامه" و دیگر آثار اصیل ایرانی، برای فردی که در این سرزمین زندگی می کند، امری حائز اهمیت تلقی شده و این آشنایی با آداب و رسوم و فرهنگ کهن ایران است که تفاوت های عمده را میان یک ایرانی با فردی که چیزی از این سرزمین نمی داند، مشخص می کند.
