حمله ی دوم به نانوایی/کوله پشتی
«حملهٔ دوم به نانوایی» اثر هاروکی موراکامی (-۱۹۴۹) سه داستان کوتاه دارد که دومین و سومین داستان آن خلیج هانالی و پای عسلی نام دارند. داستان اول «حمله دوم به نانوایی»، تا کنون موضوع چهار فیلم کوتاه در ژاپن و آلمان و آمریکا بوده است و فیلمی که «ولف پشونگ» بر اساس آن ساخته، برنده جایزه «فیلم کوتاه نیویورک» در سال ۱۹۹۸ شده است:
توی یخچالمان چیزی پیدا نمی‌شد که بشود غذا نامید. یک شیشه سس فرانسوی، شش قوطی آبجو، دو تکه پیاز پلاسیده، یک تکه کره و یک بسته بوگیر یخچال. فقط دو هفته از زندگی مشترکمان می‌گذشت و هنوز از عادت‌های غذایی یکدیگر شناخت دقیقی نداشتیم. البته بماند که دربارهٔ موضوعات دیگر هم وضع به همین منوال بود.
آن زمان، من در یک شرکت حقوقی کار می‌کردم و همسرم منشی یک آموزشگاه طراحی بود. من بیست‌وهشت یا بیست‌ونه ساله بودم - چرا یادم نمی‌آید که دقیقاً چه سالی ازدواج کردیم؟ - و او دو سال و هشت ماه از من کوچک‌تر بود. خرید مواد غذایی هیچ‌وقت جزء اولویت‌هایمان نبود.
هر دو آن‌قدر گرسنه بودیم که دوباره خوابمان نمی‌برد و همان‌جا دراز کشیده بودیم. از شدت گرسنگی، کاری از دستمان بر نمی‌آمد. از تخت پایین آمدیم و به آشپزخانه رفتیم و پشت میز، روبه‌روی هم نشستیم. دلیل این گرسنگی شدید چه بود؟
به‌نوبت و با امیدواری در یخچال را باز کردیم، اما اگر صد بار هم این کار را می‌کردیم، باز فایده‌ای نداشت. مواد توی یخچال عوض نمی‌شدند. آبجو، پیاز، کره، سس و بوگیر یخچال. می‌شد پیاز را توی کره سرخ کرد و خورد، اما این دو تا پیاز پلاسیده به‌هیچ‌وجه نمی‌توانست شکم‌های خالی ما را پر کند. پیاز را باید با چیز دیگری خورد؛ پیاز خالی اصلاً اشتهابرانگیز نیست.
- مادام، سس فرانسوی سرخ‌شده توی بوگیر یخچال میل می‌کنید؟
