وابی سابی بینش ژاپنی در مورد زندگی نه چندان بی نقص ولی کامل/میلکان
وابی‌سابی مفهومی در زیبایی‌شناسیِ سنتیِ ژاپنی است؛ جهانبینیای بر پایه‌ی اعتقاد به ناپایداری و زودگذریِ جهان و پذیرش نقص‌ها. این نوع تفکرِ زیبایی‌شناختی به‌عنوان یک نوع زیباییِ «ناپایدار، ناتمام» توصیف می‌شود.
«وابی» به معنای «ستایش و زیبادیدن اندوه، فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبادیدن پیری، کهنگی، تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به‌صورت یک واژه (وابی‌سابی) به کار می‌روند.
تلاش بیامانِ ما برای رسیدن به پول، رابطه و موفقیت، اغلب به استرس، اضطراب و افسردگی منجر می‌شود. اینجاست که وابی‌سابی ما را به کمی تعمل و تفکر دعوت می کند. جوهره و اساس وابی‌سابی در پذیرش نواقصِ جهان است.
وابی‌سابی سه واقعیت ساده را تصدیق میکند: هیچچیز دوام نمی‌آورد، هیچچیز تمام نشده است، و هیچچیز کامل نیست.
وابی‌سابی مفهومی که به زودگذربودن زیبایی، تغییرپذیربودن و ناکاملبودن طبیعت و ذات دنیای اطراف اشاره می کند. فلسفهی وابی‌سابی به ما می‌گوید که برای لذت‌بردن از زندگی نباید منتظر کاملشدن و بینقصبودن آن باشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم بسیاری از شرایط را دوباره تجربه کنیم.
