رختکن کودکی/نیماژ

شخصیت اصلی قصه ، آدمیه که به دلایلی که کاملا واضح نیست دیگه لذتی از زندگی نمی بره ، بی خیال امروز و فرداست و فقط هست ، نفس می کشه . از نهایت بی علاقگی به زندگی ، گذشته رو به دست فراموشی سپرده پس برای ما هم گذشته ی این آدم در هاله ای از ابهامه تا این که با یه تلنگر کوچیک مثلا یه قیافه آشنا ، یه اسم آشنا یا یه مکان ، خواننده رو در مرور گذشته وتکمیل پازل ایام گذشته ش با خودش همراه می کنه. آدم های قصه مودیانو صرفنظر از محل سکونتشون ( داخل وطن یا خارج از اون ) معمولا بدون خانواده و در نتیجه خیلی تنهان حتی وقتی کنار خیلی های دیگه هستند. از گذشته شون تا اون حد فرار می کنند که به سختی چیزی از اون به خاطر می آرن . نه دلبسته ی امروزشون هستند و نه در انتظار فردا . به همین میزان هم شاید ما به عنوان خواننده هرگز دلبسته ی آدم های قصه های مودیانو نشیم ولی حداقل شاید تا آخرین صفحه ی کتاب برای کامل کردن پازل زندگی شون و تکمیل گذشته و هویتشون مشتاق باشیم