ازاد

بهترین اتفاقی که برای یک نویسنده می‎تواند بیفتد این است که درست وقتی همه فکر می‎کنند به پایان راه رسیده و این امامزاده دیگر حاجت بده نیست، یک باره تک خالی از آستین بیرون بیاورد و همه را آچمز کند.

این اتفاقی‎ست که با انتشار پیش‎روی برای داکترو (یا دکتروف به قول نجف دربابندری) افتاده؛ آن هم وقتی که همه فکر می‎کردند که نویسنده شاهکاری همچون «رگتایم» و هکلبری فینِ مدرنی همچون «بیلی بتگیت»، از مدت‎ها پیش به پایان راه رسیده و باید خودش را بازنشسته می‎کرد؛ آن هم بعد از هفتادسالگی.

انتشار رمان «پیش‎روی» در سال ۲۰۰۵ همه را متعجب کرد؛ داکترو بعد از سال ها دوباره رمانی بزرگ خلق کرده و اسمش سر زبان‎ها افتاده بود. رمانی که برنده جایزه سال انجمن منتقدان کتاب و جایزه پن / فاکنر شد و در لیست نهایی جایزه پولیتزر هم قرار گرفت.

داکترو اصالتاً از مهاجران یهودیِ روس تبار آمریکاست، در سال ۱۹۳۱ در محله معروف و خلاف خیز برانکس در نیویورک به دنیا آمد. در اوهایو فلسفه و تئاتر خواند. مدتی در ارتش خدمت کرد بعد به یک شبکه تلویزیونی پیوست و از اواخر دهه شصت میلادی داستان‎نویسی را آغاز کرد.

نخستین آثارش شهرت اندکی برایش به همراه آورد، که با انتشار «رگتایم» در میانه دهه هفتاد، به شهرتی جهانی بدل شد، شهرتی که یک چندی با انتشار «بیلی بتگیت» در اوایل دهه هشتاد، اوج گرفت. دو دهه بعد وقتی توانست با پیش‎روی اثر مهم تازه‎ای منتشر کند، شهرتش رو به افول گذاشته بود، هرچند رگتایم و بیلی بتگیت کماکان محبوب بودند.