خانومی/پرسمان

تابستان تهران مثل همیشه گرم بود. هوا دم کرده و کاری از کولر آبی که با آخرین توان کار می کند، برنمی آید. صورتم خیس از عرق است. بیقرار و کلافه ام. احساس می کنم، وزنه ای سنگین روی سینه ام فشار می آورد و نفس کشیدن را برایم مشکل کرده. دلتنگ دیدنش هستم. امروز درست یک هفته بود که صورت زیبایش را ندیده بودم، دلم میخواست چند لیوان آب خنک بنوشم، امّا با نگاهی به پای شکسته و گچ گرفته ام پشیمان شدم. دیگر توان بلند شدن را هم ندارم. گوش به زنگ تلفن نشسته ام. به سهیل خیلی سفارش کرده بودم که از وقتی راه افتادند تا به خانه رسیدند، بی خبرم نگذارند و برایم زنگ بزنند، شاید موبایل سهیل آنتن نداده وگرنه او خوب مرا میشناسد و میداند دل عاشق خواهرش چه قدر بیقرار است. سردرگمی و تشنگی امانم را برید، ناچار بلند شدم، عصایم را برداشتم و لنگان به آشپزخانه رفتم. نگاهی به دور و برم کردم. همه چیز مرتب بود. طفلک فرناز پاسوز من شده و خانه و زندگیش را رها کرده بود. تمام این هفته پرستاری مرا می کرد و از صبح زود مشغول انجام کارهای منزل میشد. از ذوق برگشتن پدرش، کلی مهمان برای شام دعوت کرده بود و دست تنها چند نوع غذا پخته بود. ساعتی پیش هم به خانه شان رفت تا هم دوشی بگیرد و هم پسرش افشین را که پیش مادرشوهرش بود بیاورد. باز دلم به شور افتاد. نگاهم روی تلفن ثابت ماند. چه قدر انتظار تلخ است. چه قدر دقایق دیر میگذرند. زیر لب صلواتی میفرستم: خدایا خبری از اونا برسه، پس بقیه کجا هستند؟ چرا از کسی خبری نیست؟ با صدای زنگ تلفن قلبم فرو ریخت. خودم را به سمت تلفن کشیدم و سریع تلفن را برداشتم. الو بفرمایید؟ سلام خانمی. جوابی ندادم، دلم می خواست باز صدای گرمش را میشنیدم تا باور کنم که در بیداری هستم، همیشه محتاج شنیدن خانمی گفتنش بودم.کتاب خانومی مولف پروین کمال زاده انتشارات پرسمان. پروین کمال زاده متولد سال 1347، نویسنده معاصر از استان البرز می باشد. کتاب های وی شامل شوق با تو بودن، خانومی و ایلین و فردا هم روز خداست، حدیث وفا و با دو کتاب بالاتر از بهشت و شاتوت می باشد.